ในห้องเรียนวิชาจิตวิทยาแห่งหนึ่ง อาจารย์ถือแก้วนำ้ใสใบหนึ่งมาวางบนโต๊ะ
แล้วก็ค่อยๆรินน้ำใสจนถึงครึ่งแก้ว
นักเรียนที่อยู่ในห้อง พากันคิดว่า วันนี้อาจารย์จะสอนเรื่องมุมมองจากน้ำครึ่งแก้วแน่ๆ
ด้วยคำถามเดิมๆ …เธอเห็นน้ำแค่ครึ่งแก้ว หรือน้ำตั้งครึ่งแก้ว?
ผิดคาด…
อาจารย์พูดด้วยประโยคแรกว่า นักศึกษาทุกท่าน แก้วน้ำใบนี้หนักแค่ใหน ?
นักเรียนในห้องพากัน งงๆ ทำไมได้เป็นคำถามอย่างที่คิด…
อาจารย์กล่าวต่อไปว่า…
มันไม่สำคัญหรอก ว่าแก้วน้ำใบนี้มีน้ำหนักจริงๆเท่าไร สำคัญอยู่ที่เธอถือแก้วน้ำใบนี้นานขนาดใหน ถ้าเธอถือแก้วน้ำใบนี้ไม่นาน มันคงไม่หนักเท่าไร ถ้าเธอถือมันสักชั่วโมง เธอก็เริ่มจะเมื่อยแขน แต่ถ้าเธอถือมันข้ามวันข้ามคืน แขนของเธอจะเริ่มเป็นอัมพาต ยิ่งเธอถือนานเท่าไร เธอยิ่งเจ็บปวดเท่านั้น
สิ่งที่อาจารย์อยากจะบอกกับเธอเพิ่มเติมก็คือ
ไม่ว่าเธอจะถือแก้วน้ำนีนานเท่าไร น้ำหนักจริงๆของแก้ว มันไม่ได้เพิ่มขึ้นหรือลดลงเลย น้ำก็มีเท่าเดิม
ความเครียดและความกังวัลจากปัญหาต่างๆ มันเปรียบเสมือนแก้วน้ำใบนี้
ถ้าเธอคิดถึงมันแค่ชั่วครู่ มันก็คงจะไม่มีอะไร แต่ถ้าเธอเก็บมาคิด นานแค่ใหน มันยิ่งเจ็บปวดเท่านั้น เหมือนอย่างที่เธอถือแก้วน้ำข้ามวันข้ามคืนแบบนี้
อย่าลืมที่จะวางแก้วน้ำใบนี้ลงบ้าง
- ข้อมูลแปลจาก daily post -
0 Comment:
แสดงความคิดเห็น